Dag 51, Lovina

Om iets over half zes ging onze wekker. We werden wakker, maar bleven nog even liggen wachten op de wake-upcall die we bestek gsm hadden en die... Niet kwam. Bii geen belletje zou de nachtwaker aankloppen, wat... Niet gebeurde. Zelf het bed uit dan maar, we zouden het later wel doorgeven, als we terug waren van onze excursie van vandaag: dolfijnen spotten ten noorden van het eiland!

Samen met een ouder Nederlands stel zagen we om zes uur een motorgestuurd vleugelbootje met brede zijspannen die hem in evenwicht hielden van over zee aan komen varen. De kapitein hielp ons aan boord, waarna het avonduur kon beginnen.
Het was nog voor zonsopgang, dus we zouden vooralsnog weinig dolfijnen zien. Die zouden na zonsopgang tevoorschijn komen. De tussentijd gebruikte onze kapitein om op de juiste plek te komen, net als talloze andere kapiteins.
De eerste dolfijn werd onder luid gekrijs van Priscilla toch gezien, waarna we koers wijzigden. In onze ogen voeren we maar willekeurig wat rond, maar we kregen later door dat onze kapitein misschien wel als één van de besten wist waar hij mee bezig was. De dolfijnen zwemmen in groepjes en hoppen dan regelmatig boven de golven uit. Als je met ze mee vaart, gaan ze daarmee door, maar als je hun pad kruist, verdwijnen ze onder de zeespiegel. De schijnbaar willekeurige bochten bleken dus pogingen om parallel uit te komen aan een dolfijnenkoers.

Toen de zon was opgekomen, leek het wel of er plots nog veel meer boten waren, die allemaal samenklitten op een plaats. Er verschenen ondertussen ook steeds vaker groepjes dolfijnen die boven de golven uitkwamen. Ze waren heel snel weer verdwenen, dus moesten we voortdurend goed opletten of we ze ergens zagen, en vaak verdwenen ze ook doordat een overenthousiaste bootvaarder recht over hun koers voer.
Uiteindelijk zijn er een paar keer dolfijnen vlak bij onze boot verschenen, wat een prachtig gezicht was. Het zijn echt heel mooie dieren, die zich graag laten zien ook al wordt het ze zo moeilijk gemaakt door de te enthousiaste kapiteins die over hun koers varen.

Veel te vroeg naar ons idee kondigde de kapitein al aan dat het erop zat. Jammer, maar de dolfijnen zouden zich na dit moment weinig meer laten en zouden zich verspreiden. Dus keerden wij ons om richting het hotel, waar ons ontbijt al op ons wachtte.
De rest van de dag deden we het lekker rustig aan naast het zwembad en probeerden we de slaap in te halen in onze strandbedjes.
Hoewel het een snel was gegaan, hadden we er een prachtige en onvergetelijke ervaring bij.

Liefs, Mathijs en Priscilla

Ps. Er was niets mis met de telefoon, dus waarschijnlijk heeft de nachtwaker liggen slapen...