Dag 14, Hue
16 juli 2014 - Hạ Long, Vietnam
In alle vroegte zijn we vanochtend uit Hoi An vertrokken op weg naar Hue, dat ongeveer vier uur rijden naar het noorden ligt. Eigenlijk is het een soort tussenstop, want we namen al onze bagage mee en zouden 's avonds doorgaan naar de hoofdstad Hanoi in het noorden.
In Hue hebben we voor het eerst op een motortaxi gezeten, wat toch een stuk minder eng bleek dan Priscilla had gedacht (maar alsnog een hele prestatie was natuurlijk ;) ). Na een lunch bij de Vietnamese Little Italy (waar Mathijs in Nederland werkt) om van de reis bij te komen zijn we te voet naar de Dieu De Pagoda gegaan, wat een top sight was volgens de Lonely Planet maar waar we weinig van hebben gezien omdat juist op dat moment een gebed bezig was.
De top sight waar Hue om bekend staat is het keizerlijke complex in de oude, keizerlijke hoofdstad. Dit was prachtig, zelfs al was een enorm deel van de oude stad gebombardeerd door de Amerikanen en was de hitte niet uit te houden.
Veel tijd om Hue hadden we niet, omdat ons vervoer naar de hoofdstad al tegen het eind van de middag klaarstond. Na rustig de tijd te hebben genomen voor de 'Citadel', lieten we ons naar het verzamelpunt brengen per taxi en begon voor ons al het volgende deel van de reis.
We zijn inmiddels gewend aan de sleeping bussen en zijn dolblij met de dingen, omdat ze in feite een hotelovernachting zijn waarbij je wakker wordt in een andere stad en onderweg uit het raam kan kijken als het nog niet te donker is. De ervaring van deze bus past echter niet bij de eerdere.
Mathijs was vooraf bang dat een sleeping bus niet een beetje valsspelen zou zijn, omdat je een heel deel van de reis niet meekrijgt. Nou, deze bus zorgde er echt wel voor dat je iedere kiezel op de weg ervaart. We lagen helemaal achterin, waar de bedden iets breder zijn. Mooi, dachten wij. Maar toen de bus in beweging kwam, ontdekten we dat er geen plek in de bus is waar je erger heen en weer wordt geslingerd dan achterin. Bij elke hobbel en het kleinste gaatje in de weg werden we een halve meter omhoog gegooid. Het spreekt voor zich dat we die nacht niet veel sliepen, en het zou nog lang duren voor we van een echte nachtrust zouden genieten...
Liefs, Mathijs en Priscilla
In Hue hebben we voor het eerst op een motortaxi gezeten, wat toch een stuk minder eng bleek dan Priscilla had gedacht (maar alsnog een hele prestatie was natuurlijk ;) ). Na een lunch bij de Vietnamese Little Italy (waar Mathijs in Nederland werkt) om van de reis bij te komen zijn we te voet naar de Dieu De Pagoda gegaan, wat een top sight was volgens de Lonely Planet maar waar we weinig van hebben gezien omdat juist op dat moment een gebed bezig was.
De top sight waar Hue om bekend staat is het keizerlijke complex in de oude, keizerlijke hoofdstad. Dit was prachtig, zelfs al was een enorm deel van de oude stad gebombardeerd door de Amerikanen en was de hitte niet uit te houden.
Veel tijd om Hue hadden we niet, omdat ons vervoer naar de hoofdstad al tegen het eind van de middag klaarstond. Na rustig de tijd te hebben genomen voor de 'Citadel', lieten we ons naar het verzamelpunt brengen per taxi en begon voor ons al het volgende deel van de reis.
We zijn inmiddels gewend aan de sleeping bussen en zijn dolblij met de dingen, omdat ze in feite een hotelovernachting zijn waarbij je wakker wordt in een andere stad en onderweg uit het raam kan kijken als het nog niet te donker is. De ervaring van deze bus past echter niet bij de eerdere.
Mathijs was vooraf bang dat een sleeping bus niet een beetje valsspelen zou zijn, omdat je een heel deel van de reis niet meekrijgt. Nou, deze bus zorgde er echt wel voor dat je iedere kiezel op de weg ervaart. We lagen helemaal achterin, waar de bedden iets breder zijn. Mooi, dachten wij. Maar toen de bus in beweging kwam, ontdekten we dat er geen plek in de bus is waar je erger heen en weer wordt geslingerd dan achterin. Bij elke hobbel en het kleinste gaatje in de weg werden we een halve meter omhoog gegooid. Het spreekt voor zich dat we die nacht niet veel sliepen, en het zou nog lang duren voor we van een echte nachtrust zouden genieten...
Liefs, Mathijs en Priscilla
Veel groetjes en geniet van dit mooie land.
Mariette